En Redondela na última década pasouse dunhas cento setenta traballadoras do mar a arredor de cen da actualidade. Nunhas condicións cada vez máis duras e complexas nas que asumen xunto á propia actividade extractiva do marisco, sementar a cría, trasladala, limpar de algas os areais, control e vixianza, xestións burocráticas como autónomas. “Trátase dunha actividade artesanal, respeituosa co medio ambente, que o convirten nunha marca de calidade dos productos do noso mar”, destaca o voceiro nacionalista Xoán Carlos González Campo

Incide en varios elementos que poñen en risco o futuro do marisqueo a pe na Enseada. As aportacións excesiva de auga doce de ríos como o Verduxo cando se abren as comportas da presa de Eiras; os verquidos tratados ou sen tratar; os aterros; peiraos que exercen como barreiras das correntes mariñas inciden na necesaria salinidade e condicións óptimas das augas interiores para a reprodución e medre da ameixa e berberecho. “Este panorama pode verse agravado pola intención da Autoridade Portuaria de aumentar o tráfico de barcos no Estreito de Rande”, sinala.

Considera o edil nacionalista que tanto o concello como a Xunta se impliquen directamente co sector “para superar a grave crise que están a padecer”.

Entre os acordos prantexados Xoán Carlos González Campo pretende que o goberno de Digna Rivas aumente o convenio coa Confraria de Cesantes, para mellorar os bancos marisqueiros.

Como segundo dos acordos, prantexa que a Xunta asuma “un paro biolóxico ata que se recupere a ameixa”.

Exixe igualmente que o goberno galego realice un estudio pormenorizado sobre a situación das augas da Ría de Vigo, “ademáis de artellar fondos orzamentarios e normativos para defender e garantir o futuro do marisqueo a pe na Enseada San Simón”.